Sacramenten

Het begin van een nieuw leven is prachtig. Er is negen maanden naar uitgekeken. Er is nagedacht over de naam, het welkom, het kamertje, een kraamfeest enzovoort. Maar de enige zekerheid die elk leven heeft, is dat het eindig is. Daar denken we vaak zelf wél over na, maar we durven het vaak niet met anderen te delen. Toch is het fijn wanneer een afscheid past bij de wensen van de overledene. Als kerk zien we vaker dat vaste kerkgangers die overlijden zonder een dienst in de kerk of zonder het sacrament van de Ziekenzalving worden begraven of gecremeerd. Dat vinden we jammer omdat het zoveel kan geven zowel vóór, tijdens en ná het overlijden.

‘sacramenten der stervenden/zieken’ genoemd. Daarom is het misschien goed om eens over uw eigen afscheid te denken. En zet die gedachten dan op papier. Zoals ú het wilt en niet per se zoals u denkt dat het ‘handig’ is voor uw nabestaanden.

Wanneer u een kerkelijke uitvaart wenst, dan kunnen de klokken van de kerk om 11 uur geluid worden om bekend te maken dat er een overledene is in de parochie. Ook wanneer u géén kerkelijke uitvaart wenst, dan kunnen de klokken toch voor u worden geluid. Neem in beide gevallen dan even contact op met de pastoor. Zorg dus dat uw nabestaanden hiervan op de hoogte zijn en misschien ook een namen- en adressenlijst klaar te leggen. Dan wordt in elk geval niemand vergeten die ú belangrijk vindt.

Als kerkbestuur van de parochies in Gennep en Heijen hopen wij u hiermee wat duidelijkheid te verschaffen omtrent de mogelijkheden van afscheid en herinnering.

Voor vragen of overleg staat pastoor Kessels u graag te woord. Neem dus gerust contact met hem op.

---

De zieken hebben in het bijzonder Gods aandacht en zorg, en daarmee ook die van Zijn kerk. Door de zalving met de Heilige Olie van de zieken, wordt deze zorg van God voor het heil van de mens nog eens uitdrukkelijk uitgesproken. Daarmee is dit sacrament een hoopvol gebeuren, ook voor iemand die stervende is. Als een zieke dit sacrament wil ontvangen, neem dan tijdig contact op met de pastoor Kessels. Mocht u hem niet direct kunnen bereiken, dan kunt u ook bellen met pastoor Miedema (Mook) op nummer 024 696 13 90.

Misintenties

De bijdrage voor een H. Mis op zon- en feestdagen is € 20,-; voor een H. Mis op weekdagen is de bijdrage € 10,-. Dit bedrag wordt het “misstipendium” genoemd.
U kunt een H.Mis bestellen bij de pastoor d.m.v. een envelop in de brievenbus van Niersdijk 1, met vermelding van de intentie, de datum, en het bijbehorende bedrag. Op de envelop graag ook uw naam en telefoonnummer vermelden, zodat wij u desgevallend op de hoogte kunnen brengen van een eventuele wijziging van de mistijden.
Of via email: info@parochie-martinus-gennep.nl.

Stichtingen

Stichtingen
Het is mogelijk om een jaardienst te “stichten”. D.w.z dat u voor een periode van vijf, tien of twintig jaar een H. Mis bestelt voor een of meer van uw overleden familieleden. Het voordeel voor u is dat wanneer in de loop van de jaren het misstipendium verhoogd wordt, u geen extra bijdrage hoeft te betalen.

Het te betalen bedrag voor een gestichte jaardienst voor 5 jaar is: € 125,-
Het te betalen bedrag voor een gestichte jaardienst voor 10 jaar is: € 250,-
Het te betalen bedrag voor een gestichte jaardienst voor 20 jaar is: € 500,-

Voor het stichten van een jaardienst neemt u contact op met de pastoor.

Kind van God

Als toekomstige ouders kijk je uit naar de geboorte van jullie kind, maar er is ook een spanning. Zal hij gezond zijn? Zal zij gelukkig worden? Hoe kunnen we er voor zorgen dat we ons kindje het beste meegeven? En bij die laatste vraag komt het sacrament van het doopsel om de hoek kijken. Want wat is er nou mooier dan je kindje op te dragen aan en kind te laten zijn van God?

Je kan ook een moment in je leven krijgen waarin je op zoek gaat naar iets buiten jezelf. Je voelt dat er meer is en gaat op zoek naar wat dat is. Zo kom je bij God uit en wil je een stap maken om helemaal bij Hem te horen, om Zijn kind te worden.

Dit noemen we het sacrament van het doopsel, dit komt van het onderdompelen. Water speelt namelijk al héél lang een rol bij het doopsel. In de tijd vóór Jezus werden mensen al gedoopt, toen in de rivier. Maar nu wordt je met je doopsel overgoten met water. Bij het doopvont (de plek waar het doopsel plaats vindt) wordt er 3 keer water over het hoofd van de dopeling gegoten. Hierbij wordt de tekst uitgesproken: ‘Naam, ik doop je in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest’ Waarom is dat water hierbij belangrijk? Katholieken geloven dat je bij je doopsel gereinigd wordt van de erfzonde en dat je doopsel een eeuwig merkteken is waardoor je voor altijd bij God hoort. Want door je doopsel kun je niet alleen nú bij God komen, maar ook na je dood geloven wij dat Hij je zal verwelkomen. Het doopsel is daarmee het eerste sacrament dat je kunt ontvangen, maar ook de eerste stap om deel te worden van Gods familie.

Bij overlijden neemt de familie contact op met de pastoor.
Die zal in overleg met de familie en de uitvaartondernemer de dag en het uur van de uitvaart bepalen. De pastoor komt op bezoek bij de familie van de overledene, praat met hen over de overledene en bespreekt met hen de inhoud van de uitvaartplechtigheid. Hij verzamelt ook de nodige gegevens voor het uitvaartregister.

In de regel wordt de uitvaartplechtigheid verzorgd door het parochiekoor of een cantor. De liturgische gezangen die het koor ten gehore brengt passen uitstekend bij de afscheidsplechtigheid.

Wil men toch een solist of een muzikant, dan komt het parochiekoor niet en zal de solist of muzikant van te voren duidelijk moeten overleggen met de pastoor wat er gezongen of gespeeld wordt. Het moeten in elk geval zang of muziek zijn met een gelovige, christelijke inhoud.

De katholieke Kerk kent zeven sacramenten. Drie ervan staan aan de basis van het hele christelijk leven: we worden herboren door het doopsel, gesterkt door het vormsel en telkens opnieuw gevoed door de Eucharistie.

Twee sacramenten zijn door Christus ingesteld omdat het christelijk leven aangetast kan worden door de zonde of door de zwakheid van het lichaam. Met het sacrament van boete en verzoening (de biecht) en dat van de ziekenzalving , werkt Christus zelf als genezer van ziel en lichaam.

Tot slot zijn er twee sacramenten die ten dienste staan van heel de kerkelijke gemeenschap en de zending van de kerk: het zijn het wijdingssacrament (bisschop, priester, diaken) en het huwelijk.

Een sacrament is een zichtbaar teken van een onzichtbare werkelijkheid. In de sacramenten kunnen christenen de helende, verzoenende, nabije, versterkende en liefdewekkende aanwezigheid van God ervaren.

---

1. Doopsel
2. Eucharistie
   • Eerste H. Communie
   • Ziekencommunie
3. Vormsel
4. Huwelijk
5. Wijding
6. Boete en verzoening – biecht
7. Ziekenzalving

Het is niet een priester die het huwelijkssacrament toedient, maar man en vrouw dienen het elkaar toe. Het huwelijk wordt voltrokken door de lichamelijke vereniging van het nieuwe paar. Man en vrouw moeten vrij zijn van elke verplichting of dwang. Zij schenken zich aan elkaar om – tot de dood hen scheidt – een volkomen levensgemeenschap te vormen die openstaat voor het ontvangen van kinderen.

Ja, ik zie je graag!
“Ik beloof je man / vrouw te zijn en ik beloof je trouw te blijven in goede en kwade dagen, in armoede en rijkdom, in ziekte en gezondheid. Ik wil je liefhebben en waarderen al de dagen van mijn leven.”
(uit de huwelijksliturgie)

Het onverdiende geluk te mogen beminnen, bemind te worden en samen zorg te mogen dragen voor nieuw leven, heeft mensen steeds doen vermoeden dat hun liefde het louter menselijke overstijgt. In de kerk spreekt men over het sacrament van het huwelijk: in de menselijke levens- en liefdesgemeenschap tussen man en vrouw herkent de kerk Gods liefde.

Wat liefde is, leren christenen van Jezus van Nazaret. Zijn leven stond geheel in het teken van de ander. In hun wederzijds gegeven-zijn aan elkaar willen gehuwden die liefde – Christus’ liefde voor zijn volk – zichtbaar en tastbaar maken. Daarom erkent de Kerk het huwelijksverbond als een sacrament, als een heilig teken waarin Gods liefde concreet wordt.

De huwelijksgemeenschap steunt voor alles op een bewust en vrij gekozen ‘ja’ van de huwenden. De huwenden geven zich vrijwillig aan elkaar.
Naast het gegeven-zijn aan de ander is trouw een ander kenmerk van de goddelijke liefde die in Jezus Christus zichtbaar werd. Gehuwde christenen willen deze goddelijke trouw present stellen in onze wereld. Ze kiezen ervoor zo trouw-als-God en zo goed-als-Jezus te zijn voor elkaar.

God heeft man en vrouw voor elkaar bestemd. Door elkaar hun liefde te geven en open te staan voor nieuw leven als vrucht van hun liefde, vormen ze een beeld van de overstromende liefde van God. Het  sacrament  van het huwelijk komt tot stand door een belofte van trouw van een man en een vrouw. Deze belofte wordt in het openbaar uitgesproken ten overstaan van God en van de kerkgemeenschap, die vertegenwoordigd wordt door getuigen. De priester roept Gods zegen over het paar af.

Voorbereiding

Naast de gemeenschappelijke dekenale voorbereiding die iedere trouwlustige van harte aanbevolen wordt, is er ook een voorbereiding in de parochie.
 
Bij de voorbereiding op jullie huwelijk is het kiezen van Schriftlezingen voor een huwelijksviering heel belangrijk. Wat verder geven een link naar Bijbelteksten die zijn samengebracht rond een aantal thema’s, waarden en symbolen, zodat trouwers gericht in de Bijbel kunnen zoeken naar teksten die aansluiten bij hun ervaringen, dromen, verlangens, geloof … of naar teksten die een snaar bij hen doen trillen, die hen appelleren, confronteren, bemoedigen, enthousiasmeren …
 
We raden trouwers aan om eerst samen na te denken over hun motivatie om voor de kerk te trouwen, over hun geloof en over de plaats en betekenis van God in hun leven en huwelijk. De thema’s die vanuit dit gesprek naar boven komen, helpen bij het kiezen van Bijbelteksten voor de huwelijksviering. 
 
De verschillende documenten worden u bezorgd na telefonisch contact met de pastoor.

Wie gedoopt en gevormd is, kan in de Kerk twee speciale sacramenten ontvangen: de wijding en het huwelijk. Beide hebben gemeenschappelijk dat ze bestemd zijn voor het welzijn van anderen. Ze zijn een kanaal waardoor Gods liefde in de wereld kan komen. 

Zending door handoplegging

De wijding is bedoeld voor degenen die het werk van de apostelen van Jezus voortzetten. De opdracht die Christus heeft gegeven aan zijn apostelen, is nu toevertrouwd aan bisschoppen, priesters en diakens. Zij ontvangen voor deze zending een wijding. Door de wijding (handoplegging onder het uitspreken van een wijdingsgebed) krijgt de wijdeling de gave van de heilige Geest, zodat zij hun werk voor alle gelovigen kunnen waarmaken. 

Bisschoppen

Het wijdingssacrament in zijn volheid is dat van de wijding van een bisschop. Het maakt de wijdeling tot een wettige opvolger van de apostelen. Hij treedt daarmee ook toe tot het college van bisschoppen. Samen met andere bisschoppen en de paus is hij verantwoordelijk voor de gehele Kerk. De bisschop aan wie een lokale kerk is toevertrouwd is in zijn bisdom de spil van eenheid. Iedere bisschop heeft in de geloofsgemeenschap de taken van onderricht, heiliging van de gelovigen en bestuur.

Priesters

Bij een priesterwijding roept de bisschop Gods kracht af over de nieuwe priester. De priester kan in de naam van Christus en als medewerker van de bisschop het woord van God verkondigen en de sacramenten als Eucharistie, doop, biecht en ziekenzalving, toedienen. 

Diakens

Bij een diakenwijding wordt de nieuwe diaken aangesteld tot een dienst binnen de geloofsgemeenschap in naam van de bisschop. Hij staat de priester bij in de eredienst, bij pastorale taken en op het gebied van de liefdadigheid. Hij kan dopen en Gods zegen afroepen over een huwelijkspaar.

Wie dient de wijdingen toe?

Alle drie de wijdingen worden toegediend door bisschoppen als opvolgers van de apostelen.

Waarom worden alleen mannen gewijd?

Alleen gedoopte mannen, die bekwaam bevonden worden, kunnen gewijd worden. Dat de kerk vrouwen niet wijdt heeft te maken met de keuze van Christus zelf, die alleen mannen als zijn apostelen koos. 

Het sacrament van boete en verzoening wordt ook wel de biecht genoemd. Dit sacrament biedt de mogelijkheid om ons opnieuw met God te verzoenen, wat we ook gedaan hebben. Wie biecht slaat een nieuwe, blanco pagina in het boek van zijn leven op.

Een zonde is iedere daad die niet past bij een kind van God en een obstakel vormt voor Gods rijk van gerechtigheid. Ook na het doopsel, dat nieuw leven geeft, blijven we vrije mensen die gebukt gaan onder de neiging kwaad te doen. In een ‘gewetensonderzoek’ kun je je leven de revue laten passeren en komen tot spijt over begane fouten.

Christus verleende aan priesters het gezag om in zijn naam zonden te vergeven. “Als jullie iemand zonden vergeven, dan zijn ze vergeven” (Joh.20,23). In het sacrament van boete en verzoening belijd je je zonden in een persoonlijk gesprek aan een priester. Deze is gehouden tot absolute geheimhouding en kan je namens Christus de “absolutie” geven, dat wil zeggen vergeving. Hij kan je daarbij een “penitentie” opleggen, bijvoorbeeld het aandachtig bidden van enkele gebeden of het verrichten van een goed werk.

Terwijl het sacrament van het doopsel de dopeling verenigt met de dood en verrijzenis (het Pasen) van Christus, wordt de kandidaat met het sacrament van het vormsel versterkt met de gave van Pinksteren, de heilige Geest. Het vormsel voltooit dus het doopsel en schenkt de gave van de heilige Geest.
Net zoals de leerlingen met Pinksteren worden uitgezonden om de Blijde Boodschap te verkondigen, wordt de vormeling nu een ‘gezondene’. Met het vormsel krijgt hij of zij de kracht om in de wereld met woord en daad te getuigen van Gods liefde.
Bij het vormsel legt de bisschop (of een gedelegeerd priester) de vormeling de hand op en zalft hij diens voorhoofd met olie (chrisma). De bisschop spreekt daarbij de woorden: “Ontvang het zegel van de heilige Geest, de gave Gods”. De olie is eerder dat jaar, in de week vóór Pasen, door de bisschop is gewijd.

In het vormsel ontvangen de vormelingen de zeven gaven van de Geest om hun verantwoordelijkheid in de gemeenschap voluit op te nemen. Zoals de Geest van Pinksteren de apostelen uit hun bovenzaal haalde en hen op weg zette “tot aan de uiteinden van de aarde” om te getuigen van Jezus Christus, zo ontvangen vormelingen diezelfde Geest om “waarachtige getuigen van Christus te worden en door hun werk en hun woord het geloof te verspreiden en te verdedigen”. Ze worden uitgedaagd om volwassen christenen te worden.
Reeds bij het doopsel wordt de gedoopte verbonden met Jezus Christus, maar in het vormsel wordt deze band versterkt, verdiept en ontplooid. In de doop hebben we al alles gekregen zoals een kind bij zijn geboorte: verstand, wil, hart, verbeelding. Er ontbreekt niets, maar alles sluimert en moet zich nog ontwikkelen. Geleidelijk aan ontwaakt dit alles en leert het kind denken, willen, voelen en verbeelden. Zo is de gedoopte al geheel christen, maar het vormsel brengt de volwassenheid.

De voorbereiding op het Vormsel (voor de kinderen van groep 7 en/of 8) gebeurt in de school – afhankelijk van de parochie tijdens of na de schooltijd. Voor de katholieke kinderen van de openbare en de protestants-christelijke school kan de voorbereiding ook plaatsvinden in het parochiehuis. De pastoor en de kapelaan geven de catecheselessen. De Vormselviering vindt in de regel plaats in de kerk van de parochie waar de school gevestigd is. De datum verschilt van parochie tot parochie.

Inschrijving kandidaat vormelingen
Willen jullie graag dat jullie meisje of jongen volgend jaar gevormd wordt? Dan moet jullie kind daarvoor ingeschreven worden. Het is dus niet omdat hij of zij nu 11 of 12 jaar geworden is, of op school in groep 7 of 8 zit, dat het vormsel jaar een automatisch gebeuren of een vanzelfsprekend feest is.
 
Voor de ouders:
Het vormsel is “geen verplichting”, maar wel een vrije keuze! Wij doen daarom graag een beroep op jullie verantwoordelijkheid. Deze tekst kan jullie alvast helpen om een beslissing te nemen waar jullie helemaal achter staan.
 
1.Waarom kiezen voor vormselcatechese?
Wanneer jullie meisje of jongen gedoopt werd, hebben jullie daarmee de wens uitgedrukt dat zij of hij zou opgroeien in het spoor van Jezus. Nu komen jullie voor een nieuwe keuze te staan: willen wij samen verder groeien in geloof en ontdekken wat Jezus’ boodschap vandaag voor ons kan betekenen? Het is hierbij heel belangrijk dat jullie meisje of jongen ook ‘zelf’ en ‘mee’ kiest voor de vormsel-catechese.
 
2.Wat betekent het vormsel eigenlijk?
De vormselviering bevestigt dat God jullie kind graag ziet. Gods geest en inspiratie maakt mensen sterk om mee te bouwen aan een wereld naar Zijn hart: een wereld van liefde, vrede en gerechtigheid voor alle mensen. Jullie kind wordt op die dag bevestigd in zijn of haar keuze om te behoren tot de vriendengroep van Jezus, de kerkgemeenschap. Het vormsel is dus geen eindpunt, maar een nieuw begin.

Eerste H. Communie

De eerste Communie is de eerste volle deelname aan de eucharistie, waarbij het ontvangen van de Communie (het Lichaam van Christus) belangrijk is voor de kinderen. Vandaar dat het ook zinvol is dat er een actieve participatie is van groot en klein… en centraal staat steeds Jezus Christus. Hij is het die onder ons komt waar we in Zijn naam samen zijn.

In enkele parochies vindt de eerste Communie elk jaar plaats voor de kinderen van groep 4; in andere parochies vindt de eerste Communie (voor de kinderen van groep 3 én 4) elke twee jaar plaats

Ziekencommunie

Wilt u (of een ziek familielid) de ziekencommunie ontvangen? Meld u dan aan bij de pastoor

Eucharistie

De Eucharistie is het sacrament waarin Christus zijn lichaam en zijn bloed, dus heel zichzelf, aan de Kerk geeft. Onder de gedaanten van brood en wijn komt Hij werkelijk aanwezig. Allen die Hem ontvangen, ontvangen werkelijk de verrezen Christus en worden in Hem één lichaam. De Eucharistie is dan ook de bron en het hoogtepunt van alle leven in de Kerk.
“Wanneer ieder van ons dezelfde Christus ontvangt, zijn we werkelijk allen in dit nieuwe, verrezen lichaam samengebracht, als de wijde ruimte waarin de nieuwe mensheid leeft.” Zo drukte paus Benedictus XVI het grote, éénmakende mysterie van de Eucharistie uit in het boek Licht van de wereld (2010).
In de Eucharistieviering wordt Christus verkondigd door de woorden uit de Bijbel en komt Hij aanwezig door het Eucharistisch gebed, uitgesproken door een priester. Namens Christus spreekt de priester de woorden: “Dit is mijn lichaam dat voor u gegeven wordt. Dit is de beker van mijn bloed dat voor u vergoten wordt” uit. Daarmee ‘consacreert’ (heiligt) hij het brood en de wijn.
Jezus heeft de Eucharistie ingesteld tijdens de laatste maaltijd die Hij hield met zijn leerlingen. Daarna ging Hij zijn lijden en sterven tegemoet en van de getuigen weten we dat Hij verrees op de derde dag. Door zichzelf als voedsel te geven (“Dit is mijn lichaam, dit is mijn bloed”) zegt Hij ons toe dat we delen in zijn sterven en verrijzenis.
Het brood dat geconsacreerd is (de hosties) wordt uitgedeeld aan de gelovigen die ter communie gaan. Wat over is wordt met respect bewaard en vereerd door aanbidding.
Wanneer de gelovige een rein geweten heeft, mag hij iedere dag ter communie gaan. De Kerk vraagt de gelovigen iedere zondag deel te nemen aan een Eucharistieviering, en minstens één keer per jaar, in de paastijd, de communie te ontvangen. Wie zich ervan bewust is een ernstige zonde te hebben begaan, wordt uitgenodigd het sacrament van boete en verzoening te ontvangen vóór ter communie te gaan.