Annette Jetten Sevriens

Eens kwam een oude dame bij monnik Anthonius klagen, dat zij ondanks veelvuldig bidden nooit enig gevoel van Gods tegenwoordigheid had. De monnik gaf haar de raad de eerstkomende weken in het geheel niet te bidden, maar eenvoudig een kwartier te gaan zitten, acht te slaan op de vrede in haar kamer en zich daarover te verheugen en dan voor het aangezicht van God wat te gaan zitten breien. Na enige tijd kwam zij terug en vertelde: “Het is heel merkwaardig. Als ik tot God bid, beter gezegd als ik tot Hem spreek, voel ik niets, maar als ik stil zit, tegenover Hem, dan voel ik mij door zijn liefdevolle aanwezigheid omhuld”. Ook in de Bijbel krijgt het Joodse volk steeds te horen: “Luister !” Bidden is op de eerste plaats dus luisteren i.p.v. maar wat prevelen of praten. Luister naar de stem van God, die spreekt in de stilte. De stilte, als een tweestemmig lied, waarin God en mens elkaar raken. Woorden ontstaan dan vanzelf….

“Het Onze Vader begint, zoals elk gebed, met een kruisteken.

De eerste Christenen gebruikten het kruisteken al in de eerste eeuw. Het kruis als hoogtepunt van Jezus liefde. Deze liefde overwint al het dodelijke zoals de haat. Met mijn vingers van de rechterhand raak ik het voorhoofd aan: dat die liefde ook maar in mijn gedachten mag stromen, zodat ik vredige gedachten krijgt en niet negatief denk. Onze gedachten worden immers vaak gekenmerkt door negatieve emoties, door haat, door jaloezie of afgunst. Het moeten liefdevolle gedachten zijn. Dan met mijn vingers naar mijn onderbuik, daar waarin mijn vitaliteit en seksualiteit stroomt. Alles in mij moet van Christus liefde doortrokken zijn. Erotische kracht moet niet van begeerte doortrokken zijn, maar van liefde. Dan met mijn vingers naar mijn linkerschouder: moge de liefde van Christus vanaf zijn kruis in mijn onbewuste stromen, in de vaak chaotische beelden in mijn dromen, in de diepten van mijn onbewuste waar ik vaak bang voor ben, omdat ik niet weet wat er allemaal in mij leeft. Het kruisteken neemt de angst voor mijn onbewuste weg. Alles is vol van liefde. De linkerschouder staat voor mijn vrouwelijk of intuïtieve kant. Die moet eveneens door liefde doortrokken zijn, niet van liefde die inpalmt, maar van liefde die voedt. Bovendien staat de linkerkant ook voor het hart: ook mijn hart moet vervuld worden van liefde. Daarna raak ik met mijn vingers mijn rechterschouder aan. Die staat voor de bewuste kant. De liefde moet in het bewustzijn doordringen. En ze moet mijn mannelijke kant doordrenken. Wat ik doe, moet uitdrukking geven aan liefde en mag geen bevrediging van mijn behoefte aan macht zijn”. (Uit het boek “School van gebed” van Anselm Grün.) Syrische Christenen zeggen: “In de naam van de Vader, die onze oorsprong is en alles doet evolueren. En van de Zoon, die is afgedaald in de diepten van ons mens-zijn, die ons wil bevrijden van de angst voor het duistere en demonische in ons. En van de H. Geest, die alles in liefdevolle wijsheid verenigt”.

Annette Jetten Sevriens